Voor me ligt de dertiende druk van Verleden en heden – beknopte geschiedenis van opvoeding en onderwijs uit 1974. De uitgave is gedrukt bij Wolters Noordhoff in Groningen. De auteurs zijn L.C.T. Bigot en Gilles van Hees. Het boek is bewerkt door hoogleraar en pedagoog F.W. Prins. Reeds vergrijsde groep onderwijzers en docenten zal dit allemaal als muziek in de oren klinken.
Het betreft aflevering 2 uit bijgaand boek.
Hierbij enkele tekstfragmenten uit de inleiding, pagina 7, samengevat onder de vraag: Wat is geschiedenis?
De geschiedenis is de wetenschap van het verleden.
Zij schetst ons lang vergeten toestanden; ze roept gebeurtenissen op uit ‘t voorbije, die gevolgen waren van wat voorafging en die als oorzaken werkten op nieuw gebeuren; ze laat ons de arbeid van rijke geesten, van grote karakters, van wegwijzers voor vele generaties zien – ook het leven der massa, der velen, wier namen niemand weet, van de onbekende soldaat, van de strevende, wriemelende menigte.
(…)
De historicus matigt onze illusies; hij schetst ons de levens van de grootsten der groten, zodat we vanuit onze kleinheid in bewondering opzien, en maakte ‘t bijna zonneklaar duidelijk door de vermelding van de blote feiten, dat ook die allergrootsten zo weinig sturend werkzaam hebben kunnen zijn op de gang der dingen.
WD