Home

  • POËZIE

    BRUIDSMEISJE

    Zo liep ze voor mijn ouders uit, in blauw
    fluweel met kant en bloemenmandje.

    Mijn komst zou nog jaren duren
    tot zij alweer vertrokken was.
    Iets met een auto en haar fiets.

    Ze was zes, ze werd negen
    en mijn naam.

    Er staat een vogel op haar steen.

    Heb ik geweten dat mijn moeder
    met heel haar lijf haar zusje riep.

    Monica Boschman

  • Limerick

    VIS UIT DE GEEUW
    VIS UIT DE GEEUW

    Het was aan de Geeuw een rare zaak
    een visser sloeg ’n haring aan de haak
    een zoute zowaar
    en zelfs kant en klaar
    gefileerd en uitjes voor de smaak…

    © Sjoerd Vriesema