Onrust verlangt ruimte,
schurkt tegen wanorde aan,
galmt hinderlijk in de tijd
van toen, nu en altijd.
Onrust verdrijft ritme,
voedt wantrouwen,
verergert pure woede,
maakt ontzettend eenzaam.
Onrust mixt klunzig
gevoelens en gedachten,
dromen en dreigingen,
antwoorden en vragen.
Onrust steunt op onmacht,
verlamt hoopkracht,
sluipt in ’t hoofd en lijf,
vreet mens van binnen op.
© Elsijn Eelsingh