Stress-allergisch chagrijnig op naar levenskracht,
plezier, creativiteitsoprekker en inspiratievocht.
Niet elke dag start met ‘n misdaad,
dus supersnel een hallowakker moet er komen,
dan graag ‘s voormiddags een jemigmiddagzo,
gevolgd door ‘s middags een tusseninnetje,
daarna klaar voor ‘s namiddags een toudeloutje,
tenslotte eindelijk ‘s avonds een perfectomomento
en ’s nachts gelukkig zelden ‘n nachtbrakertje.
Zuchtend naar ziel ophitsende taupe caffeinum liquidum.
Inktkleurige symphony uit Oriënt met kruidige boost,
daal ik neer op een terras met ’t gezicht naar de warme zon,
lange schaduwen achter de rug voorbereid op
’t intenste aromatisch haalbare perfecte momentum
om weer te worden wie ik eigenlijk ben.
KOFFIE dus, niks anders als K-O-F-F-I-E moet er komen!
De kaart met complete koffie-keuzestress:
espresso, cappuccino, latte macchiato, cortado
flat white, ristretto, affogato, lait russe,
americano, caffè freddo en frappucchino.
Dartelend flitst de ober dynamisch heen en weer
met okerkleurige tint, tiptop matchend met zijn
zacht bruin lederen halterschort, zijn intense parfum
van kardemom verrijkt ’t warme kruidige,
de introductie in zijn symmetrisch gezicht,
fijngesneden neus boven zijn godgelijke glimlach.
Totale oorlog tussen mijn koffiedorst of zijn body
raakt vlammend vurig mijn verlekkerde dorst.
Intussen gaan eigen ziel en zaligheid ten onder
bij zero koffie, dus volgt op mijn wenken
een zacht gonzend “Haello” ter begroeting.
‘t Klonk vreemd, maar mijn corpus is kreunend
toe aan ‘n verwarmende koffieknuffel en
mijn hart in de keel hijgt als een waterdorstige hond.
“How may I serve you?” Wat wil hij nou??
‘t Personeelstekort kleurt diversiteit
als de meest universele kwaliteit,
ben ik bereid door totale koffiesmacht
begerig beverig uit te brengen:
Alstublieft koffie-verkeerd!
Toegewijd en geheel klantgericht
preciseert de ober: “Aha, lait russe!”
“No, no russe”,
zéker geen Rus hamert ’t brein,
“Koffie-verkeerd”, zijn onbegrip begrijpend:
“Please, koffie-wrong, just koffie-wrong”.
© Elsijn Eelsingh