Categorieën
Poëzie

Verslaving: Vuur dat uit is, is geen vuur!

Bezieling en brandstof
maken een brand samen.

Lucifer ontvlamt ‘t aanmaakhoutje,
hier en daar een warm vlammetje.

‘t Vuurtje moet branden, niet smoren,
dus luchttoevoer is een duurzame must!
Zet de schuif maar wagenwijd open,
‘t fikkie zoekt dan wel ‘n weg naar boven,
d’ roes in ’t gemoed stijgt met verve op,
vonken beregenen regelrecht ‘t hart :
“Ik zal hitte in jou brengen, smoorheet!!!”

De vuurzoeker gaat op in z’n vurige vervoering,
vergeet z’n omgeving geheel voorgoed,
wordt dé allesverwoestende vuurzee zelve.
Vlammen knetteren continu door ‘t brein en ’t lijf:
“Wil vliegensvlug snel ziel, hout en lucht!”

Niet ’t vonkengif, doch d’ vlamhonger doodt!
De zoekende ziel zoekt d’ te verre bluswaterbron
in de rokerige kosmos van oncontroleerbaar vuur.
Vlamzucht alleen is de innige drift der vlammenzee,
de vereiste brandpreventie totaal genegeerd.
De 100 % kans op gehele houtverbranding
werkt alsmaar weer verslindend verslavend.
Stokers dichtst op d’ vulkanische hitte,
branden snelst op en verliezen lijf, ziel en zaligheid!

Doch stooklust kent kentermoment:
Vuur zonder lucht en hout
verlaat de verbrande koude ziel…
enkel nog zwartgrijze as.

© Elsijn Eelsingh