(tekst: column J.Th.J. van den Berg o Parlement.com)
In tegenstelling met de opvattingen in de vorige eeuw is de symboolwaarde van de Grondwet aanzienlijk groter geworden. Er zijn bovendien nieuwe thema’s bijgekomen.
De vader van de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring, Thomas Jefferson, vond in 1789 dat een grondwet minimaal eens in de twintig jaar moest worden herschreven om te voorkomen dat ‘de doden zouden gaan regeren over de levenden’. Een van de grote schrijvers aan de Amerikaanse Constitutie, James Madison, aan wie Jefferson dit schreef dacht er heel anders over. Een constitutie wordt voor de eeuwigheid gemaakt en moet vooral niet worden gewijzigd1).
Tussen deze twee uitersten valt te kiezen. In de negentiende en vroege twintigste eeuw overheerste bij ons de gedachte dat er periodiek voldoende reden was om in een staatscommissie van politici en deskundigen de hele Grondwet aan een herziening te onderwerpen.
Leest u verder via: Pleidooi voor grondwetsherziening (2) – Parlement.com