Iedere week wordt er in ons brave polderland wel een persoon, instelling, stichting, festiviteit, organisatie of bedrijf ergens voor genomineerd.
Een nominatie gaat vergezeld van een aantal opgesomde verdiensten. Een kritische blik van de media op de betekenis van die nominatie en gepaard gaande verdiensten, ontbreekt vaak. Nomineren is het nieuwe epibreren.
Het werkwoord epibreren hoor ik ergens in de jaren zeventig voorbij komen in mooi christelijk lied van Ellie en Rikkert. Pas later ontdek ik dat epibreren een nagenoeg betekenisloos woord is. Auteur Simon Carmiggelt gebruikt het woord reeds in 1954 en houdt er anderen mee voor het lapje.
Wikipedia omschrijft epibreren als: De betekenis is het verrichten van niet nader gespecificeerd werk dat heel voornaam lijkt, maar desondanks helemaal niets voorstelt. Daarmee zijn we aanbeland met de overeenkomst van het nomineren van vandaag de dag. Het is een dermate vaak voorkomend verschijnsel, waardoor het nagenoeg betekenisloos is geworden. Een beetje treurig.
Nomineren, nomineren en nog eens nomineren gaat op den duur helemaal nergens meer over. Dus epibreren die hap.
Wiebe Dooper
https://www.vagalume.com.br/elly-en-rikkert/litanie.html
https://nl.wikipedia.org/wiki/Epibreren
https://www.dbnl.org/tekst/flor007tenh09_01/flor007tenh09_01_0002.php