Brekt
Wind deint
door donkere
korrels op aren
Graan daalt
stuwt op in bergen
door golvengeweld
Te donker ’t graan
toch?
Wat heeft hier
ooit gestaan?
Gebouw of wat,
of groef men graven
gauw toegedekt
met grond
en bovenop
graanzaad
Wortels, halmen,
aren
dronken bloed
der monddode
soldaten van ooit
hun botten
bloot naar lucht
open in vele jaren
ademen moed
vergeten verdriet
eer en oude verhalen
voor vrede nu
met vergoten leven
© Elsijn Eelsingh
© Foto Floriske Gerritsma
Een gore zee;
Aan 't strand daarvan:
Van lieverlee
Een eenzaam man.
Zijn blik is naar
Verlatenheid -
Geen uitzicht, waar […]
loslaten uit liefde
opent nieuw gevoel
van vrijheid tussen
wat was en wat ….
komt of nooit meer is… […]
Clara Walstra schotelt ons deze ochtendpracht voor. Sereen en ademloos. Niet veel wil ik aan deze prachtige foto toevoegen, alleen een passend vers van dichteres M. Vasalis (1908-1998). […]
som van
eerlijkheid
verlangen
vertrouwen
doet ’t bloed
roodst kleuren
in geliefden […]
50 tinten gemêleerd wit
Doof en blind
Oud
Anders dan dat kende ik je niet
Altijd in de weg
Voor de deur
Voor mijn voeten
Vooral als er eten in de buurt was […]
Moeder, weet je nog hoe vroeger
Toen ik klein was, wij tezaam
Iedre nacht een liedje, moeder,
Zongen voor het raam?
Moe gespeeld en moe gesprongen, […]
Ik open 't raam en laat het najaar binnen,
Het onuitsprekelijke, het van weleer
En van altijd. Als ik één ding begeer
Is het: dit tot het laatste beminnen. […]
Uit de kleuren stapt een wezen
dat geen naam heeft,
half dier, half droom,
een verschijning geboren uit fantasie en angst. […]
Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood. […]