Categorie: Poëzie

De zomer etst de hoeven en abdijen
in het geduld van zand.
Het beeldhouwwerk van vee op een groen land,
daarnaast loopt water vreugdevol te schreien. […]

Nog eenmaal wil ik gaan door open weiden
tot waar de zee van ‘t onbewogen licht
de val ontvangt in wiegelend evenwicht
en vlied en vloeit naar ‘t golven der getijden. […]

Daar de geloovigen 't te rekklijk namen,
Heeft dominee een vroegdienst ingesteld;
Vóór zes uur zijn ze om Hem mèt Hem samen,
Bij 't huiswaarts gaan staat nog de dauw op 't veld. […]

Voor me ligt de slingerende Grienedyk die rust uitstraalt en er al sinds de middeleeuwen is. […]

De stilte, nu de klokken dooven,
Wordt hoorbaar over Zondagsch land
En dorpsche woningen, waarboven
Een schelpenkleur'ge hemel spant.

De jeugd keert voor de' in gedachten […]

Het is de weemoed naar dit bewonderde land
Uiteinden van de zee overgaand in heuvels
Op velden knechten die oogsten
Een bos vol geuren omringt een ven […]

Een ezel
is zo dom
nog niet […]

De zon brak door de barre voorjaarslucht.
Plotseling kantelde er een vogelvlucht.
Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw.
Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht. […]