Het nieuwe dorp was groots aangekondigd. Het bleek alom te kloppen van top tot aan de verste teen. En daarbij viel er veel te lachen, te gieren en te brullen. Zelfs een dominee van 22 lentes jong wist stoutmoedig rake moppen te vertellen staand op een terrastafel.
Drie brugwachters met een dito aantal sigaren bedienden de brug en daarnaast waren er de kijkers op het terras. Zij keken hoe sloepen met sportieve en goedgeklede Duitse pensionado’s door de dorpsvaart gleden.
De mooiste vrouw uit de gehele regio reed te paard door de hoofdstraat. Haar twee honden liepen er sportief achteraan. Iedereen keek naar dit schouwspel alsof er verder niets bestond.
De viswinkel was om 15.00 uur reeds uitverkocht. De laatste maatjesharing ging naar de oudste man in de seniorenflat tegenover de jachthaven. Deze gewoonte werd aangehouden, omdat 21 juni een pittige zwenking betekent tussen twee jaargetijden.
Houten jachten, sloepen en witte zeiltjes op het grote meer. In de zinderende hitte raakte ieder bemanningslid overmeesterd door een flinke dosis onverschilligheid. Gelukkig botsten de boten en scheepjes niet.
En dan de jonge dominee van 22 lentes, staand op een van de terrastafels van een restaurant: hij kwam met de een na de andere komische kwinkslag met het doel de dorpskerk voller te krijgen. Vijf dronken adolescenten, vrijwel zeker te gast op een naburige zeilschool, zeiden toe het godshuis eens te bezoeken.
De dorpsslager verkocht de half-om-half gehakt als vanouds, ook de kookworst en de niertjes gingen vlot over de toonbank voor het toeristisch volk dat het nieuwe dorp graag bezocht.
Volgende week zijn de dorpsmensen, de zeilers en de toeristen de zomer alweer volop gewend. En dan valt alles in de plooi van routinematige factoren te herkennen. Maar dit groots nieuw dorp blijft onveranderd toonaangevend in de ruime regio.
Wiebe Dooper