In Wommels woonde duivenmelker Tjardo met zijn vrouw Joke en dochter Ingrid. Hij hield van ze, maar niet minder van zijn duiven. Tjardo dronk koffie in de hokken en sprak tegen de duiven. Joke vond het prima. De duiven van Tjardo behaalden geen grootste prestaties. Het ontbrak hem aan ambities en een zekere flair. Een keertje won een duif een klein aanmoedigingsprijsje. Het lint prijkte boven de schoorsteenmantel.
Op een zeker moment verloofde dochter Ingrid met Sjef, een Vlaming. Daarop volgde de bruiloft in Kortrijk, waar het stel ook ging wonen. Tjardo en Joke gingen er geregeld logeren. Soms namen ze duiven mee, die er werden losgelaten.
Met name het duivenduo Esmée en Ronald keerde snel terug in Wommels. Het tweetal ging aan vliegwedstrijden deelnemen. Vanuit Bordeaux of Barcelona werden ze met soortgenoten losgelaten. Esmée en Ronald pauzeerden even in Kortrijk en daarna vliegensvlug naar Wommels.
Na enkele keren ging bij duivenmelker Tjardo een lichtje branden. In Kortrijk deed hij voortaan Esmée en Ronald in een korf en vervolgens met de auto plankgas naar het fraaie Wommels. En thuis rap klokken voor het vliegavontuur van het duivenduo.
Esmée en Ronald braken internationale vliegrecords. In de Friese huiskamer kasten vol met bekers. Tjardo en Joke beretrots. Na een jaar of vier ontdekte de wedstrijdorganisatie de trucs van duivenmelker Tjardo. Maar het waren mooie jaren.
WD