De rechtspraak moet bij de Raad van State vandaan worden gehaald, horen wij geregeld. Maar, waarom eigenlijk?
(tekst: J.Th.J. van den Berg op Parlement.com)
Het begon met het zgn. Procola-arrest uit 1995 van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg (EHRM). Dat eiste een eind aan de combinatie van wetgevingsadvies en rechtspraak door de Luxemburgse Conseil d’État, omdat het de combinatie in strijd achtte met het Europese Verdrag voor de Mensenrechten (EVRM).1)
Prompt kwam de gedachte op, vooral onder juristen van de ‘Zuivere Leer’, dat ook hier de rechtsprekende taak van de Raad van State zou moeten worden verplaatst naar een afzonderlijke (bestuurs)rechter. Daarbij hadden veel van die juristen het Straatsburgse arrest niet erg precies gelezen. Daaruit bleek immers dat het Hof erover was gevallen dat de Luxemburgse Raad niet alleen recht sprak en adviseerde maar dat zijn leden vaak ook – bij gebrek aan voldoende beschikbare wetgevingsjuristen – zelf wetsvoorstellen schreven. Dat was inderdaad iets te veel van het goede: oordelen op basis van zelf geschreven wetten.
Leest u verder via: Waarom? Daarom! – Parlement.com