Het is 2030 en Michel Rietman houdt in het gezellige café ‘t IJsselVlekje, in zijn woonplaats Kampen, een toespraak over zijn zeer succesvolle optreden als vroegere PvdA-wethouder in Súdwest-Fryslân. In Sneek, de hoofdplaats van deze gemeente, slaagde hij erin een autoluwe proef te promoveren tot autoluw plan.
Rietman: ‘2030 is een geweldig succesvol jaar voor Sneek. Op 1 januari viel er namelijk in het centrum van deze Friese stad geen auto meer te bekennen. Dit is echt het eindstation waar ik me met hart en ziel voor inzette. Er wordt in de binnenstad van Sneek alleen nog maar gefietst en gewandeld. En driekwart van de winkels zijn omgebouwd tot nette burgerlijke woonhuizen. Alles wat daarvoor nodig was, heb ik slim gefikst.’
De tjokvolle cafézaal met Kampenaren geniet van de zichzelf overtuigde Michel Rietman. De voormalige wethouder glanst en glimt.
‘Welk onderdeel is je allergrootste succes?’, vraagt Garmt Schilderboer, een vroegere medespeler uit een solide korfbalteam. ‘Dat ik van de Singel, een voorheen drukke verkeersader in Sneek, een parkachtige laan heb gemaakt. Heel sneaky liet ik mijn ambtenaren er een grote serie kunstbomen plaatsen en er kwamen kunstgrasvoetpaden. Daarnaast liet ik dit traject voorzien van een zeer breed fietspad met een ondergrond van drie lagen asfalt. Dat is enorme rotzooi, maar geen haan die er naar kraaide. Een fluitje van een cent!’
Het is tijd voor een tweede reactie uit de cafézaal van ‘t IJsselVlekje.
Hendrik-Gerben Stoffering, een buurjongen uit de jaren tachtig, is benieuwd naar een ander positief punt, dat de spreker behaalde. Rietman vervolgt: ‘Ik hield me staande tegenover kritische winkeliers, lastige en protesterende burgers. Zij wilden de Prins Hendrikkade, een doorgaande verkeersroute, openhouden. Na veel bewerkte data en wat piepkleine leugentjes om bestwil, kreeg ik weer mijn zin natuurlijk. De Prins Hendrikkade bleef afgesloten en kreeg eveneens een indrukwekkend parkachtig aanzien.’
Ook een derde reactie volgt.
De belangstelling van Harmpje Boeringa, die samen met Rietman op de middelbare school zat, gaat uit naar de wijze waarop hij andere collegepartijen meekreeg. ‘Wat grappig. Mijn eigen PvdA-fractie stribbelde nauwelijks tegen. Er werd slechts een wat klunzige vraag gesteld of opgesomde verkeersstremmingen ook betrekking hadden op elektrische auto’s. En het CDA kreeg ik tevreden door ruimere parkeerplaatsen bij kerken aan te bieden. Tenslotte was er de FNP, die louter een fractie had bestaande uit fietsfanaten. Dus, dat was eveneens kat in het bakkie!’
En dan Rietman op zijn best!
De aanwezigheid van een vroegere inwoner uit Sneek merkt Rietman in de zaal niet op. Het gaat om Schelte-Rinse Rensma, die sinds kort in het doodstille centrum van Kampen woont. Rensma wil weten of Rietman ook bepaalde trucs toepaste om de Sneker bevolking zand in de ogen te strooien. ‘Jazeker, volop’, geeft de voormalige sociaaldemocratische wethouder toe. ‘Gewoon de mensen mooie modellen tonen, waarop een perfecte leefsituatie valt waar te nemen. Vervolgens laat je het volk netjes stemmen per model. Wat daaruit rolt is vanzelfsprekend onbelangrijk, want de gemeentelijke overheid vult zelf het gewenste model tot in detail in. Door middel van allerlei ondoorzichtige procedures en te verdraaien inspraakmomenten, zetten we de tegenstanders gewoon nog eens op het verkeerde been. Altijd prijs!’
Trots op Rietman!
Het einde van de avond komt in zicht. Het organiserend comité is zeer te spreken over de speech van Rietman en het speels gemak waarmee hij vragen beantwoordde. IJsselstad Kampen kan trots zijn op deze inwoner, die er in tamelijk korte tijd in slaagde de mooie Friese stad Sneek een nog fraaier aanzien te geven.
Wiebe Dooper