Categorieën
Poëzie

MIDDELMAAT

De herfstlente duurt koortsachtig voort. De
boer trekt er geen peil meer op. Moeder de vrouw
vertrekt ook bij hem vandaan.

Zijn nuchtere blik ziet alles aan. Dan het bier:
twee, zeven, vier. Glazen uit de whiskyfles worden
eveneens verkeerd geteld.

De boer schetst geen wroeging. Zijn flinke kinderen
monteren hem op. Vriendelijke te melken koeien
in zes groepen doen de rest.

Wolkenpartijen drijven uiteen. Nachtschaduw
verdringt het licht in de polder. Een uilenpaar
is het enige dat beweegt bovenin de hoeve.

De boer blijft in een selfie een zonderling. Zijn testament
ademt geen levensweg van grote hoogte. Na het opstaan
is er weer een dag vol middelmaat.

Foto © Wim Schut
Tekst © Wiebe Doope