Fotografe Mannie Moedt bezocht het Schildmeer en vervolgens presenteerde ze deze prachtige opname. Het is de diepte in het beeld die aanspreekt maar niet minder de varende wolkenpartijen, die refereren aan DE WOLKEN van Martinus Nijhoff, een van Nederlands beste verzen. Mannie maakt duidelijk dat creatieve uitingen vlakbij elkaar liggen.
DE WOLKEN
Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat ‘k in de wolken zag.
En ik riep: Scandinavië, en: eenden,
Daar gaat een dame, schapen met een herder –
De wond’ren werden woord en dreven verder,
Maar ‘k zag dat moeder met een glimlach weende.
Toen kwam de tijd dat ‘k niet naar boven keek,
Ofschoon de hemel vol van wolken hing,
Ik greep niet naar de vlucht van ‘t vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.
– Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide
En wijst me wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
De verre wolken waarom moeder schreide –
Martinus Nijhoff (1894-1953)
DE WOLKEN verscheen in 1924 in de bundel Vormen.
