Wij beleven de terugkeer van een type premier waarvan wij afscheid dachten te hebben genomen.
(tekst: J.Th.J. van den Berg op Parlement.com)
Eind 1977 nam Dries van Agt i het premierschap over van Joop den Uyl i. Groter karakterverschil was nauwelijks denkbaar en Van Agt nam zich dan ook heilig voor een minder dominante (en minder hard werkende) minister-president te zijn dan zijn voorganger. Dat lukte maar heel gedeeltelijk. De media bleven rekenen met een beeldbepalende premier en ook de ambtenaren van AZ hadden een verwachtingspatroon dat zij niet zomaar wilden terugdraaien: ‘padafhankelijkheid’ noemen historici dat.’
Let wel, er was toen nog nauwelijks sprake van een Europese rol voor de premier; de Europese topconferenties waren nog niet uitgemond in de Europese Raad van vandaag. Voor zover die toch enig belang hadden, vooral dankzij de Franse president, probeerde het ministerie van Buitenlandse Zaken amechtig de premier bij belangrijke besluiten vandaan te houden. Dat zou spoedig een achterhoedegevecht blijken te zijn. Ook Van Agt merkte dat hij zich maar beter wel met de (toen nog) Europese Gemeenschap kon bezighouden.
Leest u verder via: https://www.parlement.com/id/vmdm97ufunuq/de_terugkeer_van_de_zaakwaarnemer