Verloren liefde
vervormt de leegte
verhult stilte
zoekt wat was
eeuwige vriendschap
gelijk de dode hond,
die gehouden mocht worden
de nacht verlichtende ster
vervaagt de herinnering ‘s ochtends
nog in ’t hart de geliefde,
nooit meer in de omarming
liefde vragend, geen antwoord
spoorloos zoekend naar de weg
de stemloze schreeuw:
nu realistisch en huil niet
ga voor het onmogelijke
glimlach omdat het mooi was
© Elsijn Eelsingh