Worden wel de juiste lessen geleerd uit het toeslagenschandaal?
(tekst: Bert van den Braak op Parlement.com)
In het rapport van de parlementaire enquêtecommissie fraudebeleid staan snoeiharde conclusies en diverse aanbevelingen om herhaling te voorkomen. Lessen trekken is altijd goed, maar vraag is of alle lessen de juiste zijn. Het probleem is deels dat het schandaal – zoals vaak bij dit soort ‘gebeurtenissen’ – tamelijk unieke aspecten heeft, waarvan het de vraag is of die zich op eenzelfde wijze zullen herhalen.
Lessen trekken is niettemin goed en goed is in ieder geval de nadruk op terugkeer van de menselijke maat in het verkeer tussen burgers en overheid. Steeds moeten vragen worden gesteld als: zijn regels voor burgers behapbaar en uitvoerbaar (er werd bij de toeslagen immers nogal een beroep op zelfredzaamheid gedaan), wat zijn de directe gevolgen voor hen en is er een ‘loket’ waar wie in de knel dreigen te komen terecht kunnen?
Het toeslagenschandaal ontvouwde zich in een klimaat van doorgeschoten fraudebestrijding. Zowel politici als media wakkerden dat aan. Vooral staatssecretaris Frans Weekers i lag zwaar onder vuur toen misbruik aan het licht kwam (met name bij de zogenoemde Bulgarenfraude). Van hem werden allerlei maatregelen gevraagd (geëist) om daar zo snel mogelijk een einde aan te maken1). Dat gebeurde dan ook. Er kwam een fraudecoördinator en een CAF (Combinatieteam Aanpak Facilitators). En er werd spoedig gewerkt aan een risicoselectiemodel.
Leest u verder via: Te leren lessen – Parlement.com