zomerzoet lumineus
zoldert Luna laat
haar schijnsel
in ‘t blauwe deken
wellustig zwoel
vergezeld door
tranende nachtparels
zuchtend diep
ronkt mens en dier
rustig tot ruig
slaap omarmend
hun ziel nareizend
planeet en leven
in mootjes droom
zeilt zinkend zuigend
in draaikolk der angst
raspend ruw
rakelings langs afgrond
van ieder schepsel
door luchtkastelen
van ziel en lijf
als zwarte kraai
cirkelend boven borst
gelijk op galopperend
met donkere nachtruiter
en storm der gevoelens
echoot angst der wanhoop
verweeft met ’t goudse ontwaken
gebarsten beveiliging
duft doodop door nieuwste dag
© Elsijn Eelsingh
© Foto Wim Schut