Ondanks een beperkte opkomst hebben deze Europese Parlementsverkiezingen grote gevolgen.
Door J.Th.J. van den Berg
Vijf jaar geleden behaalde de PvdA onder Frans Timmermans een opmerkelijke zege bij de Europese Parlementsverkiezingen. Deze zege was voldoende reden hem bij de Tweede Kamerverkiezingen van vorig jaar lijsttrekker te maken van de gezamenlijke lijst van GroenLinks-PvdA. Dat ging gepaard met hoge verwachtingen omtrent het resultaat daarvan. Uit dat oogpunt viel de uitslag nogal tegen: GroenLinks-PvdA werd lang niet de grootste partij en Timmermans kon dus fluiten naar het premierschap.
Waar lag dat nu aan? Zeker, de campagne was niet echt flitsend geweest en de lijsttrekker maakte soms een onzekere indruk. Verreweg de belangrijkste factor was een andere (daarin heb ik mij ook zelf lichtelijk vergaloppeerd!), namelijk de opkomst. In 2019 bedroeg die zo’n 40% maar in 2023 ging het om bijna 80%, meer dan het dubbele. Het was niet alleen een groter maar ook heel anders samengesteld electoraat dat zich in november van vorig jaar uitsprak. Voorop stond dat de kiezers van het Europees Parlement die naar de stembus gaan dit doen met een pro-Europese voorkeur, maar zij verdwijnen als het ware in het grote geheel van de kiezers van de Tweede Kamer.
Leest u verder via: https://www.parlement.com/id/vme0imsy9xrr/opkomst_en_uitkomsten