Categorie: Poëzie

Zij is een wezen tussen vrouw en knaap -
Zij heeft de strakke passen van een jongen
Soms ligt zij als een poes inééngedrongen:
Dan schijnt zij vrouw, en glimlacht in haar slaap. […]

vervlogen vergaan
in niets van tijd

geaccepteerd
kortstondige bekoren

op hoopvolle bodem
finaal gerooid

pijn de waarde
van verloren liefde

wachtend op
uit nieuw zaad

hoofdwortel
voor verankering

© Elsijn Eelsingh

De lucht spant grijs, zie hoe de herfst begint:
ijl wordt het zonlicht en het riet vergeelt
en buigt zich verend in de speelse wind,
die aarzelend de zware pluimen streelt. […]

Aan dit landschap is niets veranderd:
de avond purpert de ruiten
- rode zon, o bloedrode standerd! -
mensen wandelen buiten,
ademen de glasheldere vrede;
maar zijn het mensen of spoken?
Auto's komen gereden,
stille schoorstenen roken, - […]

Toen ik ter wereld kwam, schreeuwde tegelijk de overbuurman het uit, want hij stapte in een stuk glas. Door deze paniek liep ik later een leerachterstand op. Wijze pedagogen wisten dat. […]

Jouw buurvrouw telefoneerde en zei: ‘Bij tijd en wijle viert ze haar verjaardag, hoor!' Daardoor voel ik me mede geroepen later onaangekondigd te komen. […]

Naar Dieren dus. Naar Dieren.
Uren volgden we snelwegen.
Dwars door de Veluwe, waar donker licht
van een vorige nacht naar vanmorgen
kon bewegen. En waar de taxi-chauffeur, […]

Yn sêfte dining driuwt de lichte blaugrize kym
Dof okerreade huzen, riigjend op ‘e hichte.
Mei it bûnte sneinstapyt belein
Foar it sinnefeest, dat hiel it gea fersiert,
Yn stimming fan ‘e snein. […]

De stilte, nu de klokken dooven,
Wordt hoorbaar over Zondagsch land
En dorpsche woningen, waarboven
Een schelpenkleur'ge hemel spant.

De jeugd keert voor de' in gedachten […]