Door J.Th.J. van den Berg op Parlement.com
‘De Nederlandse politiek was zo weinig opwindend, niet omdat dit haar natuurlijke neiging was, maar omdat de elites er opzettelijk voor zorgden dat de emoties binnen de perken bleven’. Zo luidde de conclusie van Arend Lijphart aan het einde van het hoofdstuk over de spelregels in zijn klassieker over de Nederlandse politiek1.
Interessant is, dat hij dat bij de herziening van het boek in 1986 zonder aarzeling in de verleden tijd schreef. In de eerste druk van 1968 stond het allemaal nog behoedzamer, hoewel Lijphart ook toen al zag dat de zaken bezig waren te veranderen. Niet voor niets stond in de titel van zijn boek aan het einde het woord ’kentering’. Maar, ook in 1986 was het nog de moeite waard over die spelregels te schrijven, al was het maar omdat het ging om een onvoltooid verleden tijd. Dat gold ook voor de tot nu toe nog onbesproken spelregel van de ‘depolitisering’.
Politieke problemen konden soms gevoelig zijn zonder dat de mogelijkheid bestond ‘de koek te verdelen’ over de deelnemende partijen en de bevolkingsgroepen daarachter. Ook opbergen ‘in de ijskast’ was niet altijd mogelijk. Dan bleek een andere ‘spelregel’ uitkomst te kunnen bieden. Tegenstellingen konden worden geneutraliseerd door het politieke vraagstuk te herformuleren tot het eruit zag als een juridisch probleem of een (economisch-)wetenschappelijke kwestie.
Leest u verder via: https://www.parlement.com/column/202512/van-depolitisering-naar-technocratie