Paula-Greetje, een goede vriendin, belde zondagavond met de vraag: ‘Ga je dinsdag mee een camper bekijken ergens in de omtrek van Drachten?’ Mijn antwoord luidde: ‘Ja.’ Het werd vanochtend een merkwaardig uitje, een beetje vervelend en ook weer niet.
We passeren dorpen waar Paula-Greetje ooit post bezorgde en bij de plattelandsbevolking af en toe koffie dronk. ‘Meestal was dat goed te drinken, maar waren de gevulde koeken nogal klef. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik van die stukjes tussen mijn tanden heb zitten.’
Plotseling rijden we langs bosrijke percelen. Paula-Greetje wil hier haar jonge Boxerpup Jopie even uitlaten. De auto parkeer ik op een boerenpad tussen de snelweg en het bos. Het duo zie ik kort daarop in het groen verdwijnen. Het duurt tamelijk lang, voordat ze terugkomen. ‘Jopie had ik even losgelaten, waarna hij hem smeerde’, zegt Paula-Greetje. ‘En, jij moet niet zo onsmakelijk in je neus peuteren’, voegt ze eraan toe.
De reis wordt voortgezet naar de camper in een dorp met een onmogelijke naam, die ik niet aan deze tekst durf toe te vertrouwen. Het grote voertuig staat op de oprit. We parkeren onze auto even verderop en lopen richting camper. ‘Wat een foeilelijke bak. De foto’s op Marktplaats tonen een veel mooier beeld!’, zegt Paula-Greetje. Opvallend is dat Jopie verdrietig meekijkt.
Paula-Greetje belt aan. ‘U mag de camper gerust vanbinnen bekijken. We komen zo bij u, want we zitten nog aan tafel’, wordt gezegd. ‘Kijk eens, de wanden geel van de rook, de kussens zitten gaten in, onder het keukenblad zit schimmel en resten van kroketten liggen onder de passagiersstoel’, aldus een onthutste Paula-Greetje.
Vlak daarna komt het echtpaar, een stel van middelbare leeftijd, op ons af. ‘Een dergelijke camper krijgt u niet ergens anders voor deze prijs’, zegt de vrouw. ‘U bent een geboren optimist, maar ik vind de camper te duur en vooral smerig’, reageert Paula-Greetje. ‘Maar dan heeft onze zoon Erik-Rinke de camper niet schoongemaakt. Hij is er vorig weekeinde met vrienden mee naar een popfestival in Duitsland geweest. Het spijt ons, zeer mevrouw’, klinkt het verontschuldigend.
Vroeg in de middag ben ik weer thuis. Vervolgens surf ik over de digitale snelweg en bij toeval wordt tussen de 112-berichten van april een dito camper ontdekt, die ergens uit een dorpsvaart wordt getakeld. Verbijsterd app ik daarover Paula-Greetje. ‘Ja, de nummerborden komen overeen’, staat in haar app.
Wiebe Dooper