wanhopig vriendjes willen wordend
wuift wildeman hand op en neer
doch doodsangst decorum
schrikt miniem contact direct af
doch dan valt verdroogde zwerver
aan wildemans voeten neer
aandachtige zorg lapt
schooier zienderwijs op
basis voor intens gesprek
waarom vijandschap
toch steeds over en weer
vagebond doet verslag
van woede woestaard
in iedermans ogen
overal en immer weer
wildebras bezint zich
intrinsiek tot ommekeer
en vraagt om nieuwe job
doch achterban weigert
dit herhaaldelijk
zijn vriendelijkheid en
inlevingsvermogen
kunnen z’n aanhangers zich
never nooit niet gedogen
dus moet hij wel d’ duivel zijn
definitieve probeersel
tot humane vreedzaamheid
verstikt in verwachtingen
fanatici van hem
dolkop van weleer
wordt dan woest wreed
opgejaagd in ‘t isolement
van wrang verstikkende
geen enkele ommekeer
‘t volk verbrandt liever hem
met z’n menselijke innekeer
naar vredelievendheid
voor allen overal
zijn zwarte as daalt op
luttele pais-en-vree-fans neer
met wens tot wedergeboorte
en vernieuwing met voorspoed
en overvloed voor veel goeds
voor allen overal
© Elsijn Eelsingh