Categorieën
Cultuur Landbouw Politiek

Reinout Burgers: Realisme en pragmatisme verenigt en verbroedert

Elbert Roest, voorzitter van het overleg over het Convenant dierwaardige veehouderij, zei tijdens de presentatie van het convenant: „We hebben geschiedenis geschreven.” Nederland hunkert weer naar polderen en realisme, en dat is geschiedenis.

De zin wordt figuurlijk gebruikt om aan te geven dat er een belangrijke gebeurtenis heeft plaatsgevonden die de wereld verandert. Of Roest deze woorden heel bewust heeft uitgesproken met het besef dat er daadwerkelijk een verandering heeft plaatsgevonden, weet ik niet, maar hij heeft gelijk. De ondertekening van het convenant is wel degelijk het duidelijke bewijs dat Nederland een ommezwaai maakt: van wensbeleid, gevoed door idealisme, naar pragmatiek, gemotiveerd door een verlangen naar realisme. In de laatste tien tot vijftien jaar is het niet meer voorgekomen dat partijen die in feite tegenover elkaar stonden tot elkaar kwamen. „Het is nogal wat dat de sectorpartijen, retailpartijen, dierenwelzijnsorganisaties en overheid afspraken maken over dierwaardige veehouderij”, onderstreepte Roest zijn uitspraak.

Veertig jaar geleden zou men hebben gereageerd: ‘Bijzonder? Nee! Nederland is toch een polderland.’ Anno 2025 is dit polderen wel heel bijzonder. Een ander feit van het convenant is dat er, buiten Caring Farmers, geen activistische ngo’s aan tafel zaten. Een bewijs dat Nederland doodmoe is van het activistische gedoe dat constant met hoogmoedige vingertjes wijst. Er is niets mis met idealisme of mooie dromen, maar op het moment dat je deze dromen wilt uitvoeren, hakt de realiteit er altijd in. Negeer je die realiteit, dan wordt het een angstdroom of ontaardt idealisme in totalitarisme, waar een mening die niet gelijk is aan het collectieve idealisme, verguisd en neergesabeld wordt – de opiniemaker verbannen.

Leest u verder via: https://www.veld-post.nl/artikel/1324059-realisme-en-pragmatisme-verenigt-en-verbroedert