(tekst: Bert van den Braak op Parlement.com)
Aan het bevorderen van regionale vertegenwoordiging zitten ook nadelen.
Als alle in een samenleving aanwezige belangen en stromingen in het parlement vertegenwoordigd zouden zijn, dan waren er vast meer dan vijftig fracties. Jongeren, ouderen, vrouwen, minderheden, regio’s, maatschappelijke sectoren (landbouw, midden- en kleinbedrijf, industrie), maar ook politiek-maatschappelijke en geestelijke stromingen (liberalen, sociaaldemocraten, links-socialisten, christendemocraten, sociaal-liberalen), orthodoxe christenen, moslims, antiglobalisten, pleitbezorgers van dierenwelzijn en klimaatmaatregelen en van diversiteit: ze hebben allemaal reden om in het parlement vertegenwoordigd te willen zijn.
Het stelsel van evenredige vertegenwoordiging i met een lage kiesdrempel biedt daartoe ook volop mogelijkheden. Er is geen land waar ‘nieuwkomers’ relatief zo makkelijk tot de volksvertegenwoordiging kunnen doordringen. Dat geldt zelfs voor een beweging rond één persoon, denk aan Pim Fortuyn, en binnenkort – ongetwijfeld – Pieter Omtzigt.
Lees verder via: Voorbij de versplintering – Parlement.com