Door LTO Nederland
Op vrijdag 24 oktober publiceerde NRC een artikel met de misleidende titel: ‘Veehouders kunnen met miljoenen dieren uitbreiden door nieuwe rekengrens’. In dit artikel schrijft de krant dat het invoeren van een rekenkundige ondergrens (RKO) ‘een verdubbeling van de veestapel mogelijk […] maakt’. Een conclusie die, feitelijk, volstrekt onjuist is. Die reactie heeft LTO vanochtend afgegeven. Ook andere organisaties, waaronder de gezamenlijke provincies vertegenwoordigd door het IPO, voelden zich genoodzaakt om op het NRC-artikel te reageren.
In het NRC-artikel staat dat – door introductie van een rekenkundige ondergrens – de veestapel met miljoenen dieren kan groeien. Dat is feitelijk onjuist. De grote veehouderijsectoren (varkens, pluimvee en melkvee) kennen dier- en fosfaatrechten. Daarmee is het aantal dieren in Nederland voor het overgrote deel in productie begrensd. Deze drie sectoren vertegenwoordigen meer dan 80 % van de ammoniakemissies uit de veehouderij. De overige, kleinere sectoren kennen weliswaar geen rechtenstelsel, maar hebben ook ieder hun beperkingen waardoor groei niet reëel is. Er is eerder sprake van een daling. Zo geldt bijvoorbeeld een bouwstop voor de geitenhouderij in het overgrote deel van Nederland. Daarnaast hebben vrijwel alle sectoren met tal van andere beperkingen te maken; op het gebied van geur, fijnstof, mest, bouwblokgrootte en last but not least bedrijfseconomische rentabiliteit.
In het kader van de verkenning naar de rekenkundige ondergrens zijn deze beperkingen uitgebreid geanalyseerd en uitgewerkt door Wageningen University & Research. Het lijkt erop dat de NRC-auteurs geen kennis hebben genomen van dit WUR-rapport.
Veestapel krimpt
Door de opkoop van circa 1.000 veehouderijbedrijven in het kader van de opkoopregelingen LBV+ en LBV, en nieuwe opkoopregelingen die aanstaande zijn, zal het aantal dieren in de komende jaren verder dalen. Het introduceren van een rekenkundige ondergrens brengt geen verandering in die trend.
De voorstellen van LTO – de combinatie van geborgde emissiedaling en een aantal juridische aanpassingen waaronder invoeren van de rekenkundige ondergrens – leiden tot versnelling van de Nederlandse emissiereductie. Het introduceren van een rekenkundige ondergrens maakt vergunningverlening voor veehouderij weer mogelijk, waardoor bedrijven weer kunnen investeren in verduurzaming van de bedrijfsvoering.
Bedrijven die onder de rekenkundige ondergrens zitten én willen ontwikkelen, kunnen elders dier- of fosfaatrechten kopen. Deze dier- of fosfaatrechten gaan in feite dus over van een oude stal naar een nieuwe stal (waarbij bovendien sprake is van afroming). In de nieuwe stal moeten emissie-reducerende technieken worden toegepast. Per dier gaat daarmee de emissie omlaag. Daarmee leidt innovatie tot een daling van emissies. Bijkomend voordeel is dat, als er weer vergunningen verleend worden, dit leidt tot nieuwe innovaties. Er is immers weer marktpotentieel en het maakt het aantrekkelijk voor fabrikanten om daarin te investeren.