Nederland is een prachtig land.
Een land om trots op te zijn.
Wij moeten hard werken om het vertrouwen van Nederlanders te verdienen.
Iedere dag opnieuw.
Want vertrouwen is niet vanzelfsprekend.
Politiek en bestuur hebben ondanks goede bedoelingen de afgelopen jaren steken laten vallen, door de zorgen van mensen niet altijd serieus te nemen.
Wij slaan een nieuwe weg in.
Neen, deze bovenstaande kinderlijke zinnen met veel wit tussen de regels zijn niet aan mijn geest ontsproten. Het zijn de eerste zinnen van het 26 pagina’s tellende document met de titel HOOP, LEF EN TROTS – Hoofdlijnenakkoord 2024 – 2028 van PVV, VVD, NSC en BBB. Hier hebben de partijleiders van de vier genoemde partijen zes maanden lang op zitten broeden. De titel doet sterk denken aan de christelijke en in de bijbel verwoorde ‘theologale’ of ‘goddelijke’ deugden: Geloof, Hoop en Liefde (1 Korintiërs 13).
Het woord Geloof wordt niet gebruikt, want daar ontbreekt het aan. Niet alleen in christelijke zin, maar ook in seculiere zin. Geen weldenkend mens gelooft in het welslagen van het nog tot stand te brengen extraparlementaire ‘programkabinet’. Zelfs de deelnemende partijen niet. En dat maakt de genoemde tijdsspanne, 2024 – 2028, geheel ongeloofwaardig.
De in kapitale letters genoteerde HOOP, zal wellicht voor de kapitalisten in ons land gelden, want zij worden in dit Hoofdlijnenakkoord in de watten gelegd. De ‘kleine man’, die naar verluidt uit angst en frustratie op de rechtse partijen heeft gestemd, zal zijn hoop snel de bodem ingeslagen zien. Wat heb je, bijvoorbeeld, aan het “halveren van het eigen risico in de zorg tot het niveau van 165 euro in 2027”, als de zorgpremie navenant omhoog gaat. Is “meer loon naar werken door een lastenverlichting op arbeid” nou leuk voor “de hardwerkende Nederlanders”? Nee, en van het gratis bier zal de Nederlander als snel een kater krijgen.
En het ontkennen van stikstof- en klimaatproblematiek is weinig hoopgevend voor onze jeugd. Ook zal het programkabinet met het bedingen van allerlei uitzonderingsregels in Brussel voor onze boeren binnen Europa louter het deksel op de neus krijgen. Van uitzonderingen hebben wij vanuit politieke lafheid al veel te lang misbruik gemaakt. Nog verder oprekken getuigt niet van LEF. De boeren kunnen binnen afzienbare termijn de vlaggen weer ondersteboven hangen. Maar dan hebben we een externe schuldige: Europa, Brussel. Vermeend extern natuurlijk, want wij zijn deel van Europa, en hoe TROTS we wellicht op ons landje zijn, op het wereldtoneel stellen we bar weinig voor. Maar de Europese zondebok past prima in het straatje van Gekke Geert; zijn voorlopig even in de koelkast geparkeerde Nexit.
Liefde zit er niet bij. Het grootste deel van het Akkoord gaat over het hartvochtig weren van “de (asiel-, arbeids-, kennis- en studie en gezins-) migratie”. In relatie tot deze mensen wordt het woord “bestrijding” gebruikt, als gaat het om onkruid of ongedierte. Ja het is versterkte grenscontrole en -bewaking, “de strengste toelatingsregels van Europa”, afschaffen of niet invoeren van de spreidingswet, de afkondiging van een Asielcrisiswet en ook hier weer de valse hoop van het verkrijgen van uitzonderingsregels in Europa: “er zal een opt-out clausule voor het Europees asiel- en migratiebeleid zo snel mogelijk bij de Europese Commissie worden ingediend.” (Want Nederland heeft het natuurlijke veel zwaarder dan Griekenland, Italië of Spanje.) Ook hier zal Europa niet intrappen. Wat Gekke Geert weer die zondebok oplevert. Zo LEFloos. Dus LAF.
Tussen de vier partijen onderling zijn ook (nog) geen overspringende vonken van liefde waargenomen.
En TROTS? Waarop? Ons valt louter schaamte ten deel. Nederland wordt de risee van Europa; we gaan naar een internationaal demasqué van ons voorheen tolerant(e) (gewaande) en gewaardeerde landje, naar een van de wereld afgekeerde kleinzielige enclave met een laf programkabinet en een nog onbekende premier.
De alomvattende teleurstelling ligt bij voorbaat reeds onontkoombaar op de loer.
Dolf Alberts