Categorie: Poëzie

Nog eenmaal wil ik gaan door open weiden
tot waar de zee van ‘t onbewogen licht
de val ontvangt in wiegelend evenwicht
en vlied en vloeit naar ‘t golven der getijden. […]

in vochtbrij
drijft tijd voorbij
klotst geluk golvend
af en toe groots […]

Ik kom God tegen in de wasserette, hij ziet er verfomfaaid uit
Hij staart wezenloos naar zijn tuimelende overhemden
En nog wezenlozer naar zijn buitelende sokken […]

vaal zwart nat voetpad
verdwijnt op eind in antraciet
opgedoft met bleek grijs grauw
vol flets vocht van regen en tranen
over wat niet zo mocht zijn […]

Reflectie is op weg naar bezinning:
gepland leven is vaak
de hobbel voor de realiteit
vervoering
verwondering
verrassing
maken alleen het leven. […]

Ik stond weer op de plek waar je verstoof.
De zon scheen mild en omneveld,
geen mens te zien, volkomen stil.
Het was een dag als een geloof: […]

De dag brak, als een eierschaal
zo broos, tussen mijn benen aan.
Daar droop op elke ademtocht
het warme witte licht naar buiten. […]

Bedoel je Josje met de kleine ogen?
Nee, met de grote.

Bedoel je Josje met de schelle stem?
Nee met de mooie.

Bedoel je Josje met het haar dat naar niets ruikt? […]

Waar te vinden
in deze tijden?

Diep neerwaarts geschoend,
ergens daar beneden,
achter angst voor wat komt.

Doet goed in ‘t juiste gevecht,
is waardeafhankelijk om draagbaar te zijn.

Niet of maar hoe en vooral lang verzameld,
zonder 100% zekerheid.
Verfoeit kille en schuwe zielen
die nooit tegenslagen verslaan.

Zonder vrees nooit moed!

© Elsijn Eelsingh

Foto © Gerda Bijker-Bos