Categorie: Poëzie

Ga aan mij voorbij met straf,
een onheilspellende boodschap,
de krakende driewieler van het kind,
het kapitalisme van het kwaad. […]

Langzaam klimt de maan achter kleine daken:
een dag die stiller is dan dagen zijn,
giet zich koel aan mijn ogen uit, een schijn
van in verstorven rust glashelder waken. […]

In mijn nood roep ik
niet en tot niemand, ik zwijg; wie na zoveel
zand erover nog leeft, heeft het schreeuwen […]

volk zonder vriendelijkheid
verstoft in onhoflijkheid
vervloekt goede manieren
verwerpt geleerdheid
verafschuwt tolerantie en begrip
verdraait rede en feiten […]

Dit binne de dagen fan it tekoart,
de oan it krús spikere oeren sûnder útlis.
Elke om ljocht freegjende nacht wurdt
folge fan in noch donkerder tsjusternis, […]

stervende zomerzon
verdriet zich in goud
geblanket in vallend
gebladerte naar grond […]

Ik ben de overlevende.
Mijn wild en weelderig, mijn groen gebladerte
geraakt ontkroond;
het gulden boek der liefde raakt beschadigd,
het wild wordt in de weiden afgeslacht, […]

alleen bekend verlies
verdubbelt in waarde
vormt ieder mens
als drager voor altijd […]

Geef mij de sfeer van havens
de zoute lucht van zee
witgeklede matrozen
van wie ik verder niets weet […]

Als je wilt weten wie ik ben
doorzoek dan ’s avonds
mijn broekzak. […]