Ik heb al drie exemplaren van je boek Het Vrolijke Leven In Een Provinciehoofdstad gekocht.’ Kijk, dat zijn de opbeurende berichten die je af en toe nodig hebt. Bovendien was de mededeling heel bijzonder, want afkomstig van JELLIE TIEMERSMA, het bijna blinde oud-raadslid van het CDA in Leeuwarden. Ze kon sinds corona geen teksten meer op papier lezen, vertelde ze me. Niet kunnen lezen en toch drie boeken kopen. Ik ontmoette de enthousiaste Tiemersma tijdens de nieuwjaarsreceptie in het provinciehuis. De boeken gaf ze weg als relatiegeschenk. Het was voor mij natuurlijk het absolute hoogtepunt van de verder tamelijk saaie bijeenkomst.
Dat begon al bij de toespraak van de commissaris van de koning ARNO BROK die ervoor had gekozen om met veel woorden weinig te zeggen. Terwijl je op je klompen kunt aanvoelen dat het knettert binnen het college van Gedeputeerde Staten. Ook oud-hoofdredacteur van de Leeuwarder Courant RIMMER MULDER en LOURENS OLDERSMA van Tresoar, waar ik even mee stond te praten, waren niet geïmponeerd door de toespraak. Erg vlak allemaal, was hun commentaar. Je wenst de commissaris een betere tekstschrijver toe of een extra adviseur.
In de FNP-hoek, dicht bij de achterste bar, stond gedeputeerde SYBE KNOL, met in zijn nabijheid zijn voorzitter JAN ARENDZ. Bij communicatieadviseur, perswoordvoerder en schrijver Jan kun je terecht voor ‘praten met de voeten op tafel’, las ik op zijn website. Naast hem stond PETER BOOMSMA, die uit hetzelfde hout is gesneden. Gaan we als bestuur linksaf, dan volgt er een passend advies en gaan we bij het volgende bestuur rechtsaf, dan valt daar ook een mouw aan te passen. Boomsma had een tijdje geleden de regionale journalistiek onder de loep gelegd, maar zijn adviezen vonden weinig weerklank. Het is, zoals GEERT MAK al eens over kritiek in de provincie verwoordde, net alsof je je opmerkingen in een emmer modder laat ploffen. Er gebeurt gewoon niks mee. Het valt dood. We blijven op de ingeslagen weg voortkabbelen.
Met LEO SCHOUWSTRA, directeur van Hemrik Marine, en zijn OLGA nam ik zijn vastgoedportefeuille even door. Hij had net twaalf huisjes verkocht in de Baljeestraat. De kinderboer GERBEN REITSMA, bekend met het melken van dieren, is de nieuwe eigenaar van de panden in deze doodlopende straat waar vooral studenten wonen. Schouwstra had de panden in de jaren tachtig gekocht voor een ton, alle twaalf. Een paar jaar later had hij ze laten opknappen voor een half miljoen, waarbij er via de gemeente Leeuwarden een prachtsubsidie van 40.000 euro per woning kon worden geïncasseerd. Schouwstra keek er tevreden bij. Toen ik informeerde naar zijn bezit (een aantal winkelpanden) in het centrum van Sint Petersburg verried zijn gezichtsuitdrukking iets van: het komt zoals het komt. De huurpenningen komen binnen op een bevroren bankrekening.
De onvermijdelijke GRIETZEN BERGSMA, architect van beroep, dwarrelde rond in de kantine, geflankeerd door zijn projectontwikkelaar. Die had mooie projecten onder handen, maar moest bekennen dat de mooiste ontwerpen (net als in de reclame) nooit worden uitgevoerd. De Friese architectuur schittert alweer jaren door afwezigheid op de ranglijstjes van bijzondere werken. Misschien iets voor een volgende nieuwjaarsspeech van onze commissaris?
Terwijl ik om mij heen keek op zoek naar de BBB-babes FEMKE WIERSMA en EKE FOLKERTS, die nergens te bekennen waren, schudde ik in het voorbijgaan handen van GERT-JAAP VAN ULZEN, GRIETJE en ROBBIE TANAHATOE en JOHANNES KRAMER. En op weg naar de uitgang kreeg ik een niet al te vrolijk knikje van VVD-staatssecretaris van toeslagen en douane AUKJE DE VRIES.
Jellie Tiemersma wilde me nog meetronen naar de receptie van de Commerciële Club die daarna in Post Plaza werd gehouden. Ik bedankte er vriendelijk voor. Ik hoop dat ze daar nog een paar mooie boeken over Het Vrolijke Leven In Een Provinciehoofdstad – 25 jaar Liwwadders – heeft gesleten.
Andries Veldman
Ook kunt u raadplegen: https://www.liwwadders.nl/jellie-tiemersma-ik-heb-al-drie-exemplaren-van-je-boek-het-vrolijke-leven-in-een-provinciehoofdstad-gekocht/