Column op NieuweOogst.nl
De kern van de Europese stikstofregelgeving ligt vast in de Habitatrichtlijn die, zo staat in de tekst, geen dreigende verslechtering van de natuur toestaat. In die tekst staat ook dat dit wel met aandacht voor het in stand laten van sociaaleconomische structuren dient te gebeuren. In de Wet stikstofreductie en natuurverbetering (Stikstofwet) is het ‘halen van natuurdoelen’ verenigd tot ‘een reductie van stikstofdepositie en -uitstoot’.
In 2021 zijn zelfs resultaatverplichtingen voor de jaren 2025, 2030 en 2035 vastgelegd in die Stikstofwet. Deze zijn met de inzichten van nu niet te realiseren. In januari van dit jaar riep de rechter de Nederlandse staat dan ook op de wet aan te passen. Maar volg je de uitingen over het ‘stikstofslot’ in de media, dan lijkt het erop dat ‘reductie van stikstofdepositie’ is teruggebracht tot ‘krimp van de veestapel’.
Om het verschil tussen de Stikstofwet en de Meststoffenwet te duiden: de Meststoffenwet en het fosfaatplafond vragen om een krimp van de veestapel van 5 tot 8 procent. Maar voor de Stikstofwet is in de basis geen krimp nodig. Hooguit kunnen veestallen in een straal van 500 meter rondom overbelaste natuurgebieden een knelpunt vormen. Met andere woorden: geen krimp van de veestapel, maar hooguit ver- of uitplaatsing van veehouderijbedrijven uit die zone.
Ook kunt u raadplegen: https://www.nieuweoogst.nl/nieuws/2025/09/25/krimp-van-veestapel-alleen-haalt-land-niet-van-stikstofslot