September opent zwijgzaam.
Het wordt een herfst die niet bijt.
Gebladerte waait geruisloos door een laan.
Ons treft een sereen najaar als geen andere.
Soms valt regen, waarna de zon verlekkerd vrolijk maakt.
Wandelaars zijn op schik en blikken tegen half kale bomen aan.
Morgen bid ik voor een dierbaar iemand die ons verlaat.
Het is wat was en aanstonds niet meer komen gaat.
foto © Alma Wanningen
tekst © Wiebe Dooper