Door Sjra Clerkx
Het plukken van wilde bloemen staat niet alleen symbool voor de ongerepte schoonheid van de natuur, maar ook voor de verbinding die mensen, vooral kinderen, met de levende wereld ervaren.
Deze actieve vorm van ‘buiten zijn’ bevordert niet alleen de creativiteit en het speelse leren, maar ook een bewuste waardering voor de biodiversiteit die onze omgeving rijk is.
Echter, in de afgelopen decennia is deze natuurlijke schat onder druk komen te staan door de ongebreidelde toepassing van chemische onkruidbestrijdingsmiddelen. De reden achter deze intensieve behandelingen varieert; sommigen zien het als een noodzakelijke maatregel voor een nettere omgeving, terwijl anderen zich niet bewust zijn van de ernstige gevolgen voor de flora.
Het resultaat is dat veel bloeiende plantensoorten onterecht worden vernietigd, vaak met hoge kosten voor de gemeenschap. Dit leidt niet alleen tot een vermindering van de biodiversiteit, maar ook tot onvrede onder de bevolking.
De geschiedenis van natuurbescherming leert ons dat gezamenlijke inspanningen kunnen bijdragen aan het behoud van waardevolle ecosystemen, zoals wegbermen.
Door kritischer te kijken naar hoe we met onze natuurlijke omgeving omgaan, kunnen we de wegbermflora herstellen en beschermen, impliciet ook de toekomst van het buiten zijn met wilde bloemen verzekeren. Het erkennen van de waarde van deze biodiversiteit is essentieel voor zowel ons welzijn als dat van de natuur.
(Deze bijdrage staat ook op Facebookpagina Het oude boerenleven in Nederland.)