Ingevroren in toen
verwijtbaar gedrag
visa versa, toch…?
Is nu straf van stilte,
enkelzijdig.
Pikant brandend
als hellevuur
schroeit vinnig
jouw heugenis
in onze ziel.
Wild water happend
verdrinkt onze we
in uitsluitend
jij daarginds
en louter wij alhier.
Weerbaar wiegend,
bungelend in
ledige ruimte
vergaat onze tijd
parallel in universum.
En toch,
in dat niets
ademt nog iets
bij ons
dat ooit hoopt
…
© Elsijn Eelsingh
Foto © Corry de Vries