Mijn echtgenote Hildegonda is een schat, goed opgeleid, iemand met positieve avontuurlijke neigingen en een dierenliefhebber. Vanochtend, als ik na het uitlaten van de hond de keuken binnenstap, zegt ze: Om een koe kan ik enorm lachen!
Onze hond Joris geef ik brokken en een kom water. Vervolgens vraag ik aan Hildegonda: Hoe kom je erbij dat je om een koe kan lachen? Daarop zegt ze:
Het zijn gewoon vrolijke dieren en in het voorjaar bij het betreden van de wei springen ze zo blij. Dat is lief.
Onze dochter Iris-Pietsje komt van boven en zoekt haar schooltas, waardoor de conversatie tussen Hildegonda en mij enkele minuten stil komt te liggen. Daarna komt Benno-Hannes uit bed, onze zoon die
geen enkele motivatie heeft aan een persoonlijk maatschappelijk plan te werken. Wat mij betreft leert hij iets van zijn altijd verrassende moeder.
De kinderen zijn naar school en Hildegonda vertelt dat ze met vriendinnen een agro-woke weekeinde wil doorbrengen ergens op een campingboerderij voorbij Dwingeloo. Op die locatie is ruim de gelegenheid om koeien te aaien. Dan gaan ze lachen en dat verhoogt eveneens het welzijn van de runderen, aldus Hildegonda.
Over enkele dagen krijgt mijn echtgenote te horen op welke data het agro-woke weekeinde precies valt. Pas dan kan ik een uitje met Iris-Pietsje en Benno-Hannes plannen. De kinderen hebben altijd wel zin ergens flink te barbecueën. Moeder Hildegonda is daar namelijk principieel op tegen.
Wiebe Dooper