Ergens rond 1990 voerde KPN een proef in van het staand vergaderen op een of meerdere afdelingen, waar dat mogelijk was. Het werd een succes.
Desondanks werd de proef niet omgezet in officieel beleid, want de concernleiding hield teveel rekening met klachten van onbeduidend niveau.
Het staand vergaderen leverde een behoorlijke tijdsbesparing op en de proef toonde aan dat er prima besluiten uit de bus rolden.
De verantwoordelijken van KPN kregen echter nogal wat klachten binnen van deelnemende werknemers aan die proef. Er was geen rustmoment door even te zitten, tijd voor koffie ontbrak en het ging allemaal te snel.
Al met al was er een zekere weerstand om een omslag te maken van een zekere ambtelijke cultuur naar een bedrijfsmatige en rationele werkwijze.
Wat mij betreft mag het staand vergaderen zo snel mogelijk worden ingevoerd in alle sectoren. Twee keer tevoren oefenen is genoeg.
Achtergrond van deze bijdrage: rond 1990 maakte een KPN-medewerker mij genoemde proef bekend. In 2006 deed een gepensioneerde medewerker mij verslag van het succes van de proef en eveneens het stopzetten daarvan.
Wiebe Dooper