voor één keer hebben ze al de tijd
van de wereld in hun armen gekruist
houden ze zichzelf in bedwang
nog nooit zoveel stenen zo zacht
horen zoemen, zoveel dakgoten
zien lekken van glazige nieuwsgierigheid
pas als je wordt weggevoerd komen ze
los van hun gevels, fezelen ze
hun versies van de feiten
een buur informeert naar je huis
ik voel hoe ik stok, hoe ik zwijg
hoewel het schreeuwt in mij
alleen ik voel de klap van de deur
Yerna Van Den Driessche