Categorie: Poëzie

Als jochie had ik een wensdroom:
Het beroep van buschauffeur […]

Graag toer ik met schoonmoeder op de tandem. Zij zit voorop en ik neem plaats achter haar. Mijn zeer sterke schoonmoeder trapt ferm door, want door mijn houten been fiets ik voor spek en bonen mee. Een feestelijk tochtje. […]

Liefkozen is terug in het bestaan.

De mens is ruimschoots niet van zichzelf vervreemd geraakt.

Genegenheid voor de een telt voor twee.

Foto © Wim Schut
Tekst © Wiebe Dooper

In het zuidelijk rivierenland blinkt de kerk van Kessel en kasteel de Keverberg. Een ieder wordt hier rijk geboren en eindigt met zeker honderd jaren jong. Meneer pastoor is naast herder ook de nar van de baron. […]

Een nietszeggende mening hebben is in. Sinds vijfenhalve week staan er 52 letters in het alfabet. Herhalen is een schouwspel waar geen eind aan komt. […]

maagbakstenen
wikken en wegen
woede of verdriet
in walging van alles
of toch omarming
tegenover
hardste koppigheid […]

September opent zwijgzaam.
Het wordt een herfst die niet bijt. […]

Geen vrede
zonder oorlog.
Geen liefde
zonder littekens. […]

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien […]