Brekt
Het kleine huis, dat aan de spoorbaan staat,
Waarlangs de koorts van ’t reizen komt gevlogen,
— De bonte wasch hangt aan de lijn te drogen —
Wie weet, hoe zacht daarbinnen ’t leven gaat? […]
Tijd voorbij,
de brug ingestort.
Relatie uitgeput,
vertrouwen eenzijdig.
Te lang gereanimeerd,
d’ ander liet ‘t uitdoven.
Verliesverdriet
en onrechtwoede —
geen bedankje kon eraf,
totaal verraden.
Teruggetrokken in stilte,
liefgehad zonder houvast.
De geefgrens
is bereikt.
Hoe diep
onbalans kan zijn.
© Elsijn Eelsingh
Foto © Els Brouwer
voor één keer hebben ze al de tijd
van de wereld in hun armen gekruist
houden ze zichzelf in bedwang […]
Onder het raam, in de aarde, die sporen
die me dierbaar zijn.
Toen hij kwam, wie zond hem weg? Ik zond hem weg;
het deed geen pijn. […]
avondval doet
nachtlicht zacht vallen
op grensmoment […]
Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat ‘k in de wolken zag. […]
Koester knuffels
klein en fijn,
krachtig en groots. […]
Diepte van boerenvaarten tussen de Elf Steden is een-vijftig, alsmede hoogte van bruggen en lengte van klúnmatten over het erf van Terpstra, Reitsma, Pietersma en Hofstra. Het Friese paard springt een dezer dagen over een hek van dezelfde hoogte. […]
keel vol pijn
snot in kop
en poriën
overal te veel
van ’t goede
wat een gedoe
geproest
gehoest
gebubbel
geborrel
van groengeel […]
Ik heb weer ruzie met de dingen,
de vormen vallen uit elkaar.
Een scherf gaat in een wonde zingen.
Ik leg de messenslijper bij de schaar.
[…]