Categorie: Poëzie

zwemmen in ’t hoofd
lieve woorden
besprenkelen tong
lijven vibreren vulkanisch
wie weet is er hoop […]

Graach sjoch ik 't waaien fan 'e bollepyst.
Ek priizgje ik de ûlefyst, ierdappel
ûnder de poddestuollen, dûnkerste
fan swammen. Fierwei bliuw ik fan 'e dichters […]

In een woestijn van zon, dicht langs de zee
staan de platanen in een brede allee;
dorstige herten, plotseling betoverd
en in hun ren naar ’t water star gebleven,
het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd,
het wit gewei breed opgeheven. […]

kou en sneeuw bijten vingers
tekenen ademwolken
dragen dagen traag naar nacht
zonnestralen nog ver te zoeken
alles in wacht- en hoopstand
op vrede in licht en leven
menselijkheid zoekt plek bij allen […]

Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt. […]

Wêz eigenwiis en dwers en bliuw stiifkoppich
de Souverein oer eigen gek bistean,
hâld fêst oan ljeafde en haet, ear'[,] stoflik lean,
mar wêz net nei in oarmans' slij en roppich. […]

storm brak onze band
lucht trilde en viel stil neer
hart hield enkel leegte […]

Een genadeloze storm treft stad en land.
Halve bossen liggen plat.
Het openbaar vervoer ontregeld. […]

kil verpakt
gluurt ze lichtjes
tussen matras
en dekbed door:
stilte, donker […]

De zon is hier een schilderschool begonnen
van louter gouden en van Indisch blauw.
Tussen de ochtenden en de avonddauw
wordt heel het helder herfstlandschap verzonnen. […]