Categorie: Poëzie

Moeder, weet je nog hoe vroeger
Toen ik klein was, wij tezaam
Iedre nacht een liedje, moeder,
Zongen voor het raam?

Moe gespeeld en moe gesprongen, […]

Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn. […]

In een fantasie waan ik me gelukkig als walvis.
Haal een wit voetje bij de hamerhaai en knipoog
naar een onbekende school vissen.

Op het witte strand rol ik eens uit. Dan werp […]

vers idee snijdt diep
met vleugels gestegen
boven land en zee
hemelhoog
geeft ruimte en adem
nooit koude dood […]

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood. […]

Ik open het raam en laat het najaar binnen,
Het onuitsprekelijke, het van weleer
En van altijd. Als ik één ding begeer
Is het: dit tot het laatst beminnen. […]

duister knipt dagen kort
roodt neuzen
blauwt vingers […]

Ik zou een dag uit vissen,
ik voelde mij moedeloos.
Ik maakte tussen de lissen
met de hand een wak in het kroos. […]

Pietgeraasland
Flappende vleugels
in V-formatie
gakken er lustig op los
over ’t kleine landje
vol met mensen
plus botsende wensen. […]