Categorie: Poëzie

De zon is hier een schilderschool begonnen
van louter gouden en van Indisch blauw.
Tussen de ochtenden en de avonddauw
wordt heel het helder herfstlandschap verzonnen. […]

bevroren licht
verstijft geest

vechten stopt
nachtdroom slokt alles

stormen woeden
lucht kraakt

bladeren vallen
in afvalhopen

aarde trilt zuchtend
muren klagen hard

hevige wolkbreuken
alles nat

onderhuids leven
houdt stand

© Elsijn Eelsingh

Foto: Het platteland van Groningen waar woningen beschadigd zijn door aardschokken. © Wim Schut

Het kleine huis, dat aan de spoorbaan staat,
Waarlangs de koorts van ’t reizen komt gevlogen,
— De bonte wasch hangt aan de lijn te drogen —
Wie weet, hoe zacht daarbinnen ’t leven gaat? […]

Tijd voorbij,
de brug ingestort.

Relatie uitgeput,
vertrouwen eenzijdig.

Te lang gereanimeerd,
d’ ander liet ‘t uitdoven.

Verliesverdriet
en onrechtwoede —
geen bedankje kon eraf,
totaal verraden.

Teruggetrokken in stilte,
liefgehad zonder houvast.

De geefgrens
is bereikt.

Hoe diep
onbalans kan zijn.

© Elsijn Eelsingh

Foto © Els Brouwer

voor één keer hebben ze al de tijd
van de wereld in hun armen gekruist
houden ze zichzelf in bedwang […]

Onder het raam, in de aarde, die sporen
die me dierbaar zijn.
Toen hij kwam, wie zond hem weg? Ik zond hem weg;
het deed geen pijn. […]

avondval doet
nachtlicht zacht vallen
op grensmoment […]

Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat ‘k in de wolken zag. […]

Koester knuffels
klein en fijn,
krachtig en groots. […]

Diepte van boerenvaarten tussen de Elf Steden is een-vijftig, alsmede hoogte van bruggen en lengte van klúnmatten over het erf van Terpstra, Reitsma, Pietersma en Hofstra. Het Friese paard springt een dezer dagen over een hek van dezelfde hoogte. […]