Het wereldse dorp viert bevrijdingsfeest tot aan de herfst als het loof valt en de regen op de daken klettert.
Robuuste fatbikers en meiden van het mbo mogen in een Amerikaanse jeep rondtoeren op zomerse dagen.
Drie doedelzakspelers blijven op zaterdagmiddagen musiceren op de gezellige terrassen.
Een groepje burgers die het hardst klapte bij het marcherende orkest op het plein krijgen overmorgen alsnog een lint van de altijd lachende burgemeester.
Ook de raad ziet een taak weggelegd een historisch boek te lezen tot aan hoofdstuk twee.
Leraren maatschappijleer laten welbewuste leerlingen maquettes maken van aangetroffen bommenwerpers op de veenterp.
De dorpscommissie looft een prijs uit voor wie de Nederlandse driekleur brandschoon laat hangen tot in het najaar.
Twee hoofdonderwijzers ontwerpen een originele rebus met daarin het te raden woord bevrijden.
De middenstand ijvert tegen kouwe drukte en wil alleen meer klanten in de winkel.
Het blijft geweldig mooi bevrijden te blijven herdenken, omdat het de allermooiste zomer brengt, ooit in dit dorp beleefd.
De oorlogspijn wegmasseren doen we resoluut in de donkere momenten van de herfstdagen.
Herdenken is beleven, ervaren, gevoelens delen en soms een blik werpen op het monument waar wel wat moeilijke woorden op staan geschreven.
© Wiebe Dooper