Sinds een maand of twee volg ik de berichtgeving in de Leeuwarder Courant enkele dagen per week. Het valt me daarbij op dat deze krant nogal wat aandacht besteedt aan artikelen over ziekten, volgens mij teveel. Daar zijn toch medische publicaties voor?
Het lezen van een verhaal in de krant over iemand die geneest van een ziekte, kan behoorlijk indruk maken. Een partner, gezinsleden, verdere familie, persoonlijke vrienden en vriendinnen zijn veelal direct betrokken bij het genezingsproces. De leesdichtheid van dergelijke artikelen scoort binnen het genre human interest ongetwijfeld hoog zijn en is daarmee een logisch te volgen keus van Maarten Pennewaard, LC-hoofdredacteur.
Desondanks publiceert Pennewaard teveel van dergelijke artikelen in zijn krant. De teneur in de verhalen is emotioneel nagenoeg identiek: de persoonlijke strijd van de zieke, ook over de soms naderende dood, tegenslag en vooruitgang, de liefde en het eventueel verlies van intimi, levenslust, optimisme en de beschrijving van geluksfactoren naar een hopelijk gezonde toekomst.
Deze overdadige aandacht van human interest geeft de lezer geen brede kijk op de maatschappelijke werkelijkheid, waarvoor een krant – grotendeels wel – voor bedoeld is. Aan de andere kant volgt hoofdredacteur Pennewaard een min of meer onderdanige koers ten aanzien van het doen en laten van Friese bestuurders als CdK Arno Brok, burgemeesters Sybrand Buma en Jannewietske de Vries. Ook kenmerkt de LC zich door een leemte aan kritische artikelen betreffende regionale politieke vraagstukken. Bijvoorbeeld over het beleid van de gemeente Súdwest-Fryslân worden niet of nauwelijks prangende vragen gesteld.
A.u.b. minder artikelen over ziektes, beste Pennewaard, want de LC is geen medisch bulletin. Laat verslaggevers meer de achtergrond van gemeentelijk beleid beschrijven. Dan stijgt de LC weer in aanzien.
Wiebe Dooper