Categorieën
Columns Taal

TAAL DIE SPLIJT

Al geruime tijd verbaas ik me over onjuist gebruikte werkwoorden in het taalgebruik van diverse media. Het doel daarvan is onder meer leed te verzachten met als gevolg dat de – historische – werkelijkheid geweld wordt aangedaan en feiten in een onjuist perspectief terechtkomen.

In een interview met een bestuurder las ik dat de journalist schreef dat in de Tweede Wereldoorlog mensen in de concentratiekampen waren overleden en niet vergast of vermoord. Dit taalgebruik tast de historische werkelijkheid direct aan. Eigenlijk onvoorstelbaar dat zoiets gebeurt.

Onlangs verdronk een groep mensen bij het zinken van een schip op zee. Ook in deze situatie werd het begrip overleden gebruikt en niet verdrinken. Bij een dodelijk ongeluk op hetzelfde medium werd overleden eveneens gehanteerd en niet verongelukt.

Een enkele keer kan een beginnend journalist zich vergissen, maar deze geschetste gang van zaken komt geregeld tot veel voor en heeft dus veelal de instemming en/of de medewerking van hoofdredacties. En dat zou niet moeten kunnen.

Als dit kwalijke proces doorgaat, wat staat ons dan nog te wachten? Wordt het woord overleden ook toegepast als burgers in dictaturen worden opgehangen of gefusilleerd.

Journalisten hebben tot taak lezers en kijkers over maatschappelijke landelijke- en mondiale vraagstukken helder en begrijpelijk in te lichten over de gang van zaken van en achter beleid van de overheid, politiek, machtige multinationals en wereldorganisaties. Doelbewust verhullend taalgebruik past daar niet in.

Wiebe Dooper