(tekst: column Rob de Wijk op NieuweOogst.nl)
Net terug uit Kaapstad voor discussies over geopolitiek en agrifood. Daar nam de onrust zienderogen toe. Een van de eerste slachtoffers van Trumps handelsoorlog met China waren de Amerikaanse sojaboeren. Daarop stortte de export naar China in en verschoof dat land zijn aandacht naar Brazilië. Het gevolg was dat mondiale bevoorradingsketens zo ontregeld werden dat de effecten tot diep in Afrika voelbaar waren.
De uitbraak van de coronapandemie deed daar een schep bovenop. Door de oorlog in Oekraïne stagneerden vervolgens de exporten van landbouwproducten en liep, door snel stijgende gasprijzen, de productie van kunstmest gevaar.
Inmiddels zijn de experts het erover eens dat door deze geopolitieke machtsstrijd het tweede Sustainable Development Goal, geen honger in de wereld, steeds lastiger bereikbaar wordt. Op zich is er voldoende voedsel, maar machtsstrijd, protectionisme en slecht beleid werken ontregelend. Veel Afrikaanse landen zitten nu in een lastige positie. Ze bukken onder Chinese leningen. Afbetalen kan vaak alleen met landbouwproducten, maar die voldoen vaak niet aan de Chinese voedselveiligheidseisen.
Leest u verder via: ‘Klimaatverandering maakt van landbouw strategische noodzaak’ – Nieuwe Oogst