blote nu verstrikt
zich telkens weer
in nevels van ooit
wat was de grootste
liefde levenslang
verstrengeld gevecht
van willen vertrouwen
en wanhoop aller tijden
omdat weleer breuk
nog steeds scherp schrijnt
’t hart haakt nog achter
allerzwartste wond
vol dood materiaal
zonder kans op
wondgenezing
devies luidt dan:
trauma doorspoelen
desnoods uitkrabben
opdat nieuw weefsel
lijf en geest laat rijpen
ongezochte verknochtheid
klopt alleen permanent aan
om kersverse liefde qua
lifestyle te implementeren
zonder wederkeren naar
haar – bron van hartzeer
taaie klus je nieuwste te zeggen
je volkomen veilig te voelen
bij haar
© Elsijn Eelsingh
Foto Annemie de Wijk ©