Mijn echtgenote Hildegonda volgt met haar vriendinnen de politieke ontwikkelingen op de voet. Ze hebben het debat tussen lijsttrekker Frans Timmermans van GL-PvdA en Pieter Omtzigt van Nieuw Sociaal Contract op maandag 30 oktober in Arnhem nauwkeurig geanalyseerd. ‘Timmermans wurmt zich bij Omtzigt naar binnen’, zegt Hildegonda.
Onder het avondeten vertelt Hildegonda enkele interessante standpunten. Ilse-Elsbeth, gecertificeerd chakra masseuse, stelt dat lijsttrekker Timmermans zich presenteerde als een gearriveerd staatsman en tegelijk enkele populistische trekjes vertoonde. Daarentegen vindt pedagoge Magdalena-Chloë dat Omtzigt een te weinig scherp optreden liet zien.
Hildegonda: ‘Er waren ook flinke verschillen op het gebied van migratie, kernenergie en minimumloon. Met betrekking tot dat laatste onderwerp kwam Omtzigt niet sterk uit de verf.’ Ze voegde er nog aan toe dat hij zich beter had kunnen manifesteren met de kwetsbare positie van ouderen, pensioenissues en de beheersing van zorgkosten.
‘Maar wat is je inschatting van Timmermans’ onderliggende intenties?’, vraag ik. ‘Hij wil per se regeren met Omtzigt, dat is zijn enige kans, omdat een linkse meerderheid onhaalbaar is’, aldus Hildegonda. En: ‘Ik verdenk hem ervan dat hij koste wat kost op het pluche wil en bij onderhandelingen bereid is veel programpunten in te leveren, ook die van de klimaatagenda.’
Op basis van een artikel uit een regionaal dagblad vertel ik aan Hildegonda dat GL-PvdA en NSC zeker geen meerderheid in de Eerste Kamer behalen en dat dan een minderheidskabinet voor de hand ligt. ‘Dat snap ik heus wel hoor. In een dergelijk kabinet kunnen ook externe deskundigen als bewindslieden plaatsnemen.’
Eerlijk gezegd ben ik onder de indruk van Hildegonda’s politieke kennis. Ook als ze voor het naar bed gaan nog stelt: ‘Gister toonde Omtzigt zich een Joris Goedbloed. In een volgend debat moet hij echt meer geldingsdrang etaleren.’
Wiebe Dooper