(eerder gepubliceerd op Liwwadders.nl in november 2023)
‘Wêrom soest aardrijkskunde en geschiedenis net yn it Frysk leare kinne?’ Aant Jelle Soepboer wil een frisse wind door het land laten waaien. De nummer zeven op de kandidatenlijst van Pieter Omtzigt’s partij Nieuw Sociaal Contract (NSC) houdt van een onorthodoxe en vooral praktische aanpak. Onderwijsman Soepboer, die jaren voor de klas stond en tot voor kort wethouder was voor de FNP, hekelt de starheid in dit vakgebied. ‘Veel scholen hebben genoeg geld. Waar het om gaat is dat dat geld terechtkomt op de juiste plaats.’ Dat klinkt logisch. ‘Maar dat gebeurt nu onvoldoende.’
Soepboer verbaast zich, net als Omzigt, over zaken die ogenschijnlijk eenvoudig zijn op te lossen maar waar het op de een of andere manier maar niet wil lukken. Neem het openbaar vervoer. Volgens Soepboer is het volstrekt logisch dat dit vervoersysteem in rap tempo moet verbeteren. In theorie klopt het allemaal. De provincie maakt afspraken met een particuliere vervoerder, stelt eisen en controleert. En toch regent het klachten over slechte verbindingen en de afname van de dienstverlening waardoor er lege bussen rondrijden. De oud-wethouder van de gemeente Noardeast-Fryslân kent de problematiek van het vervoer op het platteland als zijn broekzak. Als inwoner van Nijewier weet hij dat velen bij gebrek aan een goed openbaarvervoersysteem afhankelijk zijn van een particuliere auto. Dat gebrekkige systeem raakt niet alleen degene die op stap of naar werk wil, maar raakt ook het vertrouwen in het bestuur. ‘Openbaar vervoer hoeft niet te renderen. Als je dat als uitgangspunt neemt, kun je je richten op de kwaliteit voor de gebruiker. Daar gaat het om.’ Dat laatste heeft ontegenzeggelijk ook invloed op het vertrouwen van burgers in de overheid, een speerpunt van de nieuwe partij NSC. Als de overheid alsmaar meegaat in het (bezuinigings)verhaal van de vervoersmaatschappijen en stelselmatig de afspraken loslaat en controle achterwege laat, gaat dat ten koste van de gebruiker, die zo het vertrouwen verliest in zijn bestuurders.
Sa’n amtner van De Jonge set wat krabbeltsjes, mar wat komt der fan telâne?
Het is een patroon dat volgens Aant Jelle Soepboer herkenbaar is op allerlei bestuurlijke terreinen. Een patroon dat doorbroken moet worden en waar Pieter Omtzigt in zijn boek Nieuw Sociaal Contract uitgebreid aandacht aan geeft. ‘Dat sprak mij enorm aan’, zegt Soepboer bij een kop koffie in hotel-restaurant De Posthoorn in Dokkum. Als wethouder probeerde hij zelf ook bestaande structuren te doorbreken door geen genoegen te nemen met ingesleten conventies en gewoonten. Lukt het niet, dan ga ik eropaf, sprak hij tegen zichzelf en meldde zich vervolgens aan de poort van Europa in Brussel. Wat hij er als eenvoudig wethouder uit noord-Friesland van verwachtte? Soepboer werd gedreven door het idee dat de regio er bekaaid vanaf komt. ‘De focus in Den Haag ligt verkeerd.’ Dat merkte hij al toen hij werd uitgenodigd door minister Hugo de Jonge (CDA) van Volkshuisvesting. ‘Do rinst tsjin doarren oan.’ Als altijd werd de bestuurder beleefd ontvangen, kopje koffie, niks mis mee. Maar een deuk in een pakje boter sloeg hij niet. ‘Sa’n amtner van De Jonge set wat krabbeltsjes, mar wat komt der fan telâne?’ Zo verging het hem ook in Brussel en bij de Vereniging Nederlandse Gemeenten of de VFG, de Friese variant van de VNG. ‘De samenwerking was prima, maar wordt de VFG genoeg gehoord in Den Haag? De vraag stellen is hem beantwoorden.’ Allemaal mooie instituten, waar de kachel zachtjes brandt en het beleid gericht is op tuike-tuike. ‘Men rint der tsjinoan.’
Lees deze bijdrage verder via: https://www.liwwadders.nl/aant-jelle-soepboer-veel-scholen-hebben-genoeg-geld-waar-het-om-gaat-is-dat-dat-geld-terechtkomt-op-de-juiste-plaats/