Door fotograaf Jeroen van der Kallen
Al dagen gonsden de sociale media van opwinding. Een bloedmaan tijdens verduistering zou zich voordoen. De camera’s werden uit de mottenballen getrokken. De lenzen dwangmatig gepoetst.
Tevreden en gespannen bekeken de fotografen hun spiegelbeeld in het glimmende glas van de gepolijste lenzen. Langzaam, misschien wel te langzaam verstreek de tijd richting uur U. In groepen verzamelden de fotografen zich op de bekende plekken. Sommigen hadden spiekbriefjes met daarop diafragma, iso en sluitertijd tabellen mee. Niks werd het aan het toeval overgelaten.
Bij mij ging het even anders. Ik had de aankondiging wel gelezen, maar had mijn schouders er voor opgehaald. De avond van het moment suprême, was ik het dan ook al half vergeten. Dit, totdat ik later op de avond de maan naar binnen zag schijnen. Toch maar de camera gepakt en een paar kiekjes gemaakt, waarvan één hier gepresenteerd.