Hoewel je weet dat irrationele denkbeelden hand over hand toenemen en het bekend is dat bij elke afwijking wel een malloot hoort die ‘em heeft, komt het toch af en toe voor dat je je ogen niet gelooft bij het lezen van een artikel in de krant. Dit moet een grap zijn.
Zo meldde de voorpagina van de Leeuwarder Courant jaren geleden dat de kattentherapeut in ons land in opkomst is en dat therapie voor honden al langer mogelijk was. Natuurlijk komt deze onzin overwaaien uit Amerika, waar alle veeartsen al een huisdierentherapie aanbieden voor getraumatiseerde honden en katten. Zoals we weten, komt alle irrationele bullshit na enkele jaren de Atlantische Oceaan over om voet aan wal te zetten in het Gooi. Het zal niet lang meer duren of de cavia, de witte muis en de goudvis zullen volgen.
“Mijn muis is de laatste tijd zo stil dokter, wat zou er aan de hand zijn?” “Mijn vis zwemt voortdurend op zijn rug, is daar geen therapie voor?” “Mijn kat reageert zo agressief, krabt naar kinderen en heeft mij in de hand gebeten. Het arme dier zit ergens mee. Kan een kattenfluisteraar niet een genezende werking hebben? Of klopt er iets niet met de energiestroom in huis?”
Hoe is deze ontwikkeling mogelijk? Mijns inziens door drie dingen: absurde welvaart, toegenomen afstand tot de natuur en een belachelijke vermenselijking van het (huis)dier. Alleen wie in luxe leeft kan zich de gedachte aan kattentherapie veroorloven. Denk maar niet dat er in Somalië een dierentherapeut of – ambulance rond rijdt. Vervreemding van de natuur leidt tot vermenselijking van het dier.
Wie op het platteland is opgegroeid gaat op een fundamenteel andere manier met dieren om. De hond rent rond de boerderij, blaft enthousiast naar elke voorbijganger en neemt kwispelend de complimenten van zijn baas in ontvangst voor een gevangen rat. Maar hij krijgt geen trui aan tegen de kou en wordt niet op een speciale hondenbegraafplaats ter aarde besteld. Ook een stille tocht voor een overreden kat is ondenkbaar. Dat zijn stadse fratsen.
Therapieën zijn voor mensen. In het bijzonder voor hen die onderweg zijn naar de huisdiertherapeut.
Kay Balsema